پیری و سلامتی

حقایق کلیدی

بین سالهای 2015 و 2050 ، نسبت جمعیت جهان بیش از 60 سال تقریباً از 12 ٪ تا 22 ٪ دو برابر خواهد شد.
تا سال 2020 ، تعداد افراد 60 ساله و بالاتر از کودکان کمتر از 5 سال بیشتر خواهد بود.
در سال 2050 ، 80 ٪ از افراد مسن در کشورهای کم درآمد و متوسط ​​زندگی می کنند.
سرعت پیری جمعیت بسیار سریعتر از گذشته است.
همه کشورها برای اطمینان از اینکه سیستم های سلامتی و اجتماعی آنها برای استفاده بیشتر از این تغییر جمعیتی آماده هستند ، با چالش های اساسی روبرو هستند.

نمای کلی

مردم در سراسر جهان طولانی تر زندگی می کنند. امروزه بیشتر مردم می توانند انتظار داشته باشند که در دهه شصت و فراتر از آن زندگی کنند. هر کشوری در جهان در اندازه و نسبت افراد مسن در جمعیت رشد می کند.
تا سال 2030 ، 1 از 6 نفر در جهان 60 سال یا بالاتر خواهند بود. در این زمان سهم جمعیت 60 ساله و بالاتر از 1 میلیارد در سال 2020 به 1.4 میلیارد افزایش می یابد. تا سال 2050 ، جمعیت جهان در 60 سال و بالاتر دو برابر خواهد شد (2.1 میلیارد). پیش بینی می شود تعداد افراد 80 ساله یا بالاتر بین سالهای 2020 تا 2050 سه برابر شود تا به 426 میلیون نفر برسد.
در حالی که این تغییر در توزیع جمعیت یک کشور به سمت سنین بالاتر- معروف به پیری جمعیت- در کشورهای با درآمد بالا آغاز شد (به عنوان مثال در ژاپن 30 ٪ از جمعیت در حال حاضر بیش از 60 سال است) ، اکنون کم و متوسط ​​است کشورهای درآمدی که بیشترین تغییر را تجربه می کنند. تا سال 2050 ، دو سوم جمعیت جهان بیش از 60 سال در کشورهای کم درآمد و متوسط ​​زندگی می کنند.

پیری توضیح داد

در سطح بیولوژیکی ، پیری ناشی از تأثیر تجمع طیف گسترده ای از آسیب مولکولی و سلولی در طول زمان است. این منجر به کاهش تدریجی ظرفیت جسمی و روحی ، خطر فزاینده بیماری و در نهایت مرگ می شود. این تغییرات نه خطی و نه سازگار است و فقط در سالها با سن فرد در ارتباط هستند. تنوع دیده شده در سنین بالاتر تصادفی نیست. فراتر از تغییرات بیولوژیکی ، پیری اغلب با انتقال زندگی دیگر مانند بازنشستگی ، جابجایی به مسکن مناسب تر و مرگ دوستان و شرکا همراه است.

شرایط بهداشتی متداول مرتبط با پیری

شرایط شایع در سن بالاتر شامل کاهش شنوایی ، آب مروارید و خطاهای انکسار ، درد کمر و گردن و آرتروز ، بیماری انسداد مزمن ریوی ، دیابت ، افسردگی و زوال عقل است. با افزایش سن ، آنها به احتمال زیاد چندین شرایط را همزمان تجربه می کنند.
سن قدیمی نیز با ظهور چندین حالت بهداشتی پیچیده که معمولاً به عنوان سندرم سالمندان گفته می شود ، مشخص می شود. آنها غالباً نتیجه عوامل اساسی متعدد هستند و شامل ضعف ، بی اختیاری ادرار ، ریزش ، هذیان و زخم های فشار هستند.

عوامل مؤثر بر پیری سالم

زندگی طولانی تر نه تنها برای افراد مسن و خانواده های آنها ، بلکه برای جوامع به طور کلی فرصت هایی را به همراه دارد. سالهای اضافی این فرصت را فراهم می کند تا فعالیت های جدیدی مانند آموزش بیشتر ، حرفه جدید یا اشتیاق طولانی را دنبال کند. افراد مسن نیز از بسیاری جهات به خانواده ها و جوامع خود کمک می کنند. با این حال ، میزان این فرصت ها و مشارکت ها به شدت به یک عامل بستگی دارد: سلامتی.

شواهد نشان می دهد که نسبت زندگی در سلامتی به طور گسترده ای ثابت مانده است و دلالت بر این دارد که سالهای اضافی در سلامت ضعیف است. اگر افراد بتوانند این سالهای زندگی اضافی را در سلامتی خوب تجربه کنند و اگر در یک محیط حمایتی زندگی کنند ، توانایی آنها در انجام کارهایی که ارزش آنها را دارند ، کمی متفاوت از یک فرد جوان تر خواهد بود. اگر این سالهای اضافه شده بر کاهش ظرفیت جسمی و روحی حاکم باشد ، پیامدهای افراد مسن و برای جامعه منفی تر است.

اگرچه برخی از تغییرات در سلامت افراد مسن ژنتیکی است ، اما بیشتر آنها به دلیل محیط های جسمی و اجتماعی افراد - از جمله خانه های آنها ، محله ها و جوامع و همچنین خصوصیات شخصی آنها - مانند جنس ، قومیت یا وضعیت اقتصادی اقتصادی است. محیط هایی که افراد به عنوان کودکان در آن زندگی می کنند-یا حتی به عنوان جنین در حال رشد-همراه با خصوصیات شخصی خود ، تأثیرات طولانی مدت در سن آنها دارند.

محیط های جسمی و اجتماعی می توانند به طور مستقیم یا از طریق موانع یا مشوق هایی که بر فرصت ها ، تصمیمات و رفتارهای بهداشتی تأثیر می گذارد ، بر سلامت تأثیر بگذارد. حفظ رفتارهای سالم در طول زندگی ، به ویژه خوردن یک رژیم غذایی متعادل ، درگیر شدن در فعالیت بدنی منظم و خودداری از مصرف دخانیات ، همه در کاهش خطر بیماریهای غیر واگیر ، بهبود ظرفیت جسمی و روحی و تأخیر در وابستگی مراقبت نقش دارند.

محیط های جسمی و اجتماعی حمایتی نیز افراد را قادر می سازد با وجود ضرر و زیان در ظرفیت ، آنچه را که برای آنها مهم است انجام دهند. در دسترس بودن ساختمانهای عمومی ایمن و در دسترس و حمل و نقل و مکانهایی که به راحتی در آن قدم می زنند ، نمونه هایی از محیط های حمایتی هستند. در ایجاد یک پاسخ بهداشت عمومی به پیری ، نه تنها در نظر گرفتن رویکردهای فردی و محیطی که باعث بهبود ضررهای مرتبط با سن بالاتر می شود ، بلکه مواردی است که ممکن است بهبود ، سازگاری و رشد روانی را تقویت کند.

چالش هایی در پاسخ به پیری جمعیت

هیچ فرد مسن معمولی وجود ندارد. برخی از افراد 80 ساله دارای ظرفیت جسمی و روحی مشابه بسیاری از افراد 30 ساله هستند. افراد دیگر در سنین بسیار جوانی کاهش چشمگیر در ظرفیت ها را تجربه می کنند. یک پاسخ جامع بهداشت عمومی باید به این طیف گسترده ای از تجربیات و نیازهای افراد مسن بپردازد.

تنوع دیده شده در سنین بالاتر تصادفی نیست. بخش بزرگی از محیط های جسمی و اجتماعی افراد و تأثیر این محیط ها بر فرصت ها و رفتارهای بهداشتی آنها ناشی می شود. رابطه ای که ما با محیط های خود داریم با خصوصیات شخصی مانند خانواده ای که در آن به دنیا آمده ایم ، جنس و قومیت ما است و منجر به نابرابری در سلامتی می شود.

افراد مسن اغلب فرض می شوند که ضعیف یا وابسته هستند و برای جامعه سنگین است. متخصصان بهداشت عمومی ، و جامعه به طور کلی ، نیاز به پرداختن به این و سایر نگرش های سنی گرایانه دارند که می تواند منجر به تبعیض شود ، بر نحوه توسعه سیاست ها تأثیر می گذارد و فرصت هایی که افراد مسن برای تجربه پیری سالم دارند.

جهانی سازی ، تحولات تکنولوژیکی (به عنوان مثال در حمل و نقل و ارتباطات) ، شهرنشینی ، مهاجرت و تغییر هنجارهای جنسیتی بر زندگی افراد مسن به روش های مستقیم و غیرمستقیم تأثیر می گذارد. یک پاسخ بهداشت عمومی باید بر این اساس از این روندها و سیاست های پیش بینی شده و پیش بینی شده استفاده کند.

چه کسی پاسخ می دهد

مجمع عمومی سازمان ملل متحد 2021-2030 را در دهه پیری سالم اعلام کرد و از وی پرسید که چه کسی رهبری این اجرای را دارد. دهه پیری سالم یک همکاری جهانی است که دولت ها ، جامعه مدنی ، آژانس های بین المللی ، متخصصان ، آکادمی ها ، رسانه ها و بخش خصوصی را به مدت 10 سال از اقدامات هماهنگ ، کاتالیزوری و مشارکتی برای تقویت زندگی طولانی تر و سالم جمع می کند.

این دهه بر اساس برنامه جهانی استراتژی و اقدام جهانی WHO و برنامه بین المللی اقدامات بین المللی مادرید در مورد پیری و پشتیبانی از تحقق برنامه های سازمان ملل 2030 در زمینه توسعه پایدار و اهداف توسعه پایدار ساخته شده است.

دهه پیری سالم (2020-2030) به دنبال کاهش نابرابری های بهداشتی و بهبود زندگی افراد مسن ، خانواده ها و جوامع آنها از طریق اقدام جمعی در چهار زمینه است: تغییر نحوه فکر ، احساس و عمل به سمت سن و سن گرایی. توسعه جوامع به روش هایی که توانایی های افراد مسن را تقویت می کند. ارائه مراقبت های یکپارچه شخص محور و خدمات درمانی اولیه پاسخگو به افراد مسن ؛ و فراهم کردن افراد مسن که به آن نیاز دارند با دسترسی به مراقبت های طولانی مدت با کیفیت.