پیری و سلامتی

حقایق کلیدی

بین سال‌های 2015 تا 2050، نسبت جمعیت بالای 60 سال جهان تقریباً از 12 درصد به 22 درصد دو برابر خواهد شد.
تا سال 2020، تعداد افراد 60 سال و بالاتر از کودکان کمتر از 5 سال بیشتر خواهد شد.
در سال 2050، 80 درصد از سالمندان در کشورهای با درآمد پایین و متوسط ​​زندگی خواهند کرد.
سرعت پیری جمعیت بسیار سریعتر از گذشته است.
همه کشورها برای اطمینان از اینکه سیستم های بهداشتی و اجتماعی آنها آماده استفاده حداکثری از این تغییر جمعیتی هستند با چالش های بزرگی روبرو هستند.

نمای کلی

مردم در سراسر جهان طولانی تر زندگی می کنند. امروزه بیشتر مردم می توانند انتظار داشته باشند که تا دهه شصت زندگی خود و بعد از آن زندگی کنند. هر کشوری در جهان هم از نظر اندازه و هم از نظر نسبت افراد مسن در جمعیت رشد را تجربه می کند.
تا سال 2030، از هر 6 نفر در جهان یک نفر 60 سال یا بیشتر خواهد بود. در این زمان، سهم جمعیت 60 ساله و بالاتر از 1 میلیارد در سال 2020 به 1.4 میلیارد افزایش خواهد یافت. تا سال 2050، جمعیت افراد 60 ساله و بالاتر در جهان دو برابر خواهد شد (2.1 میلیارد). پیش بینی می شود تعداد افراد 80 ساله یا بیشتر بین سال های 2020 تا 2050 سه برابر شود و به 426 میلیون نفر برسد.
در حالی که این تغییر در توزیع جمعیت یک کشور به سمت سنین بالاتر - که به عنوان پیری جمعیت شناخته می شود - در کشورهای با درآمد بالا آغاز شد (به عنوان مثال در ژاپن 30 درصد از جمعیت در حال حاضر بالای 60 سال سن دارند)، اکنون این جمعیت کم و متوسط ​​است. کشورهای درآمدی که بیشترین تغییر را تجربه می کنند. تا سال 2050، دو سوم جمعیت بالای 60 سال جهان در کشورهای با درآمد کم و متوسط ​​زندگی خواهند کرد.

پیری توضیح داد

در سطح بیولوژیکی، پیری ناشی از تأثیر تجمع طیف گسترده ای از آسیب های مولکولی و سلولی در طول زمان است. این منجر به کاهش تدریجی ظرفیت جسمی و ذهنی، افزایش خطر ابتلا به بیماری و در نهایت مرگ می شود. این تغییرات نه خطی هستند و نه سازگار، و فقط با سن افراد در سال مرتبط هستند. تنوع مشاهده شده در سنین بالاتر تصادفی نیست. فراتر از تغییرات بیولوژیکی، پیری اغلب با تغییرات دیگر زندگی مانند بازنشستگی، نقل مکان به مسکن مناسب تر و مرگ دوستان و شرکا همراه است.

بیماری های شایع مرتبط با افزایش سن

بیماری های شایع در سنین بالاتر شامل کم شنوایی، آب مروارید و عیوب انکساری، درد پشت و گردن و آرتروز، بیماری مزمن انسدادی ریه، دیابت، افسردگی و زوال عقل است. با بالا رفتن سن افراد بیشتر احتمال دارد چندین بیماری را همزمان تجربه کنند.
سن بالاتر نیز با ظهور چندین حالت بهداشتی پیچیده مشخص می شود که معمولاً سندرم های سالمندی نامیده می شوند. آنها اغلب پیامد چندین عامل زمینه ای هستند و شامل ضعف، بی اختیاری ادرار، افتادن، هذیان و زخم فشاری می شوند.

عوامل موثر بر پیری سالم

زندگی طولانی‌تر فرصت‌هایی را به همراه دارد، نه تنها برای افراد مسن و خانواده‌های آنها، بلکه برای کل جوامع. سال‌های اضافی فرصتی برای دنبال کردن فعالیت‌های جدید مانند تحصیلات بیشتر، یک شغل جدید یا یک علاقه طولانی‌مدت نادیده‌گرفته را فراهم می‌کند. افراد مسن نیز به طرق مختلف به خانواده و جوامع خود کمک می کنند. با این حال، میزان این فرصت ها و مشارکت ها به شدت به یک عامل بستگی دارد: سلامت.

شواهد حاکی از آن است که نسبت زندگی در سلامت خوب به طور کلی ثابت مانده است، که نشان می دهد سال های اضافی در سلامت ضعیف هستند. اگر افراد بتوانند این سال‌های اضافی زندگی را با سلامتی خوب تجربه کنند و در محیطی حمایت‌کننده زندگی کنند، توانایی آن‌ها برای انجام کارهایی که برایشان ارزش دارد تفاوت چندانی با افراد جوان‌تر نخواهد داشت. اگر این سالهای اضافه شده تحت سلطه کاهش ظرفیت جسمی و ذهنی باشد، پیامدهای آن برای افراد مسن و برای جامعه منفی تر خواهد بود.

اگرچه برخی از تغییرات در سلامت افراد مسن ژنتیکی است، اما بیشتر به دلیل محیط فیزیکی و اجتماعی افراد - از جمله خانه، محله، و اجتماعات آنها، و همچنین ویژگی های شخصی آنها - مانند جنسیت، قومیت، یا وضعیت اجتماعی-اقتصادی آنها است. محیط هایی که افراد در دوران کودکی در آن زندگی می کنند - یا حتی به عنوان جنین در حال رشد - همراه با ویژگی های شخصی آنها، تأثیرات بلندمدتی بر نحوه پیری آنها دارد.

محیط‌های فیزیکی و اجتماعی می‌توانند مستقیماً یا از طریق موانع یا انگیزه‌هایی که بر فرصت‌ها، تصمیم‌گیری‌ها و رفتار سلامتی تأثیر می‌گذارند، بر سلامت تأثیر بگذارند. حفظ رفتارهای سالم در طول زندگی، به ویژه خوردن یک رژیم غذایی متعادل، انجام فعالیت بدنی منظم و خودداری از مصرف دخانیات، همگی به کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های غیرواگیر، بهبود ظرفیت جسمی و ذهنی و تأخیر در وابستگی به مراقبت کمک می‌کنند.

محیط‌های فیزیکی و اجتماعی حمایت‌کننده نیز افراد را قادر می‌سازد تا با وجود از دست دادن ظرفیت، کارهایی را که برایشان مهم است انجام دهند. در دسترس بودن ساختمان ها و وسایل حمل و نقل عمومی ایمن و قابل دسترس، و مکان هایی که به راحتی می توان در اطراف آن قدم زد، نمونه هایی از محیط های حمایتی هستند. در ایجاد یک پاسخ بهداشت عمومی به پیری، توجه به رویکردهای فردی و محیطی که خسارات مرتبط با سن بالاتر را بهبود می بخشد، مهم نیست، بلکه آنهایی که ممکن است بهبودی، سازگاری و رشد روانی اجتماعی را تقویت کنند نیز مهم است.

چالش های پاسخگویی به پیری جمعیت

هیچ فرد مسن معمولی وجود ندارد. برخی از افراد 80 ساله دارای توانایی های جسمی و ذهنی مشابه بسیاری از افراد 30 ساله هستند. افراد دیگر کاهش قابل توجهی در ظرفیت ها در سنین بسیار پایین تر را تجربه می کنند. یک پاسخ جامع بهداشت عمومی باید به این طیف وسیع از تجربیات و نیازهای سالمندان پاسخ دهد.

تنوع مشاهده شده در سنین بالاتر تصادفی نیست. بخش زیادی از محیط‌های فیزیکی و اجتماعی افراد و تأثیر این محیط‌ها بر فرصت‌ها و رفتار سلامتی آنها ناشی می‌شود. رابطه ای که ما با محیط خود داریم به دلیل ویژگی های شخصی مانند خانواده ای که در آن متولد شده ایم، جنسیت و قومیت ما منحرف است و منجر به نابرابری در سلامت می شود.

افراد مسن اغلب ضعیف یا وابسته فرض می شوند و باری بر دوش جامعه هستند. متخصصان بهداشت عمومی و جامعه به‌عنوان یک کل، باید به این نگرش‌ها و سایر نگرش‌های مربوط به سن توجه کنند، که می‌تواند منجر به تبعیض شود، بر نحوه تدوین سیاست‌ها و فرصت‌هایی که افراد سالمند برای تجربه سالمندی سالم دارند، تأثیر بگذارد.

جهانی شدن، تحولات تکنولوژیکی (مثلاً در حمل و نقل و ارتباطات)، شهرنشینی، مهاجرت و تغییر هنجارهای جنسیتی بر زندگی افراد مسن به روش های مستقیم و غیرمستقیم تأثیر می گذارد. یک پاسخ بهداشت عمومی باید این روندهای فعلی و پیش بینی شده را بررسی کند و بر این اساس سیاست ها را چارچوب بندی کند.

پاسخ WHO

مجمع عمومی سازمان ملل متحد سال های 2021 تا 2030 را به عنوان دهه سالمندی سالم اعلام کرد و از WHO خواست اجرای آن را رهبری کند. دهه پیری سالم یک همکاری جهانی است که دولت‌ها، جامعه مدنی، آژانس‌های بین‌المللی، متخصصان، دانشگاه‌ها، رسانه‌ها و بخش خصوصی را برای 10 سال اقدام هماهنگ، کاتالیزور و مشارکتی برای تقویت زندگی طولانی‌تر و سالم‌تر گرد هم می‌آورد.

این دهه بر اساس استراتژی و برنامه اقدام جهانی WHO و برنامه اقدام بین المللی مادرید سازمان ملل متحد در مورد پیری است و از تحقق دستور کار 2030 سازمان ملل در مورد توسعه پایدار و اهداف توسعه پایدار حمایت می کند.

دهه سالمندی سالم (2021-2030) به دنبال کاهش نابرابری های بهداشتی و بهبود زندگی سالمندان، خانواده ها و جوامع آنها از طریق اقدام جمعی در چهار زمینه است: تغییر نحوه تفکر، احساس و عمل ما نسبت به سن و سن. توسعه جوامع به روش هایی که توانایی های افراد مسن را تقویت کند. ارائه مراقبت های یکپارچه و خدمات بهداشتی اولیه با محوریت فرد که به افراد مسن پاسخگو باشد. و دسترسی افراد مسن به مراقبت طولانی مدت با کیفیت را فراهم می کند.